Қойшыбек МҮБАРАК: ТОРАҢҒЫЛЫ СИҚЫРЫ
Автобус тола адам… Барлығы маған таңданып келеді… – Осыдан Тораңғылыға дейін екі жүз шақырым. Ал «Тораңғылыдан» ары Бесбастауға дейін жүз елу шақырым… Айналасы үш жүз елу шақырым жерде тамшы су…
Қойшыбек МҮБАРАК: ҚҰБЫЖЫҚ
Жайлау. Самал жел қарағай басын ырғаған салқын түн. Арғы шеті қараңғылық құшағына астасып, тұтас бетті алып жатқан қалың қарағай. Бергі етегінде шағын ауыл. Шамасы елу-алпыс, ылғи шәкене ит арқалар, ара-арасында…
Қойшыбек МҮБАРАК: ЕСКЕКСІЗ ҚАЙЫҚ
Зәриям екеуіміз теңіз портына түс ауа жеттік. Ас ішіп ауқаттанып алған соң, қолтықтаса портты жағалап келеміз. Шет-шегі жоқ байтақ даланы алып жатқан судың арғы шеті көрінбейді. Бірін-бірі қуған ессіз толқындар…
Қойшыбек МҮБАРАК: АҚ КӨЙЛЕКТІ ҚЫЗ
Қаладан кеше келгем. Осы ауылда анау алыстағы қалада оқып жатқан жалғыз менмін. Туыс-туған, көрші-қолаңның барлығы менен сарқыт дәметеді… Шамамша қалтамдағы қалған соңғы жармағыма дейін қаланың неше түрлі тәтті-дәруменін ала келетін…
Қойшыбек МҮБАРАК: АЙДЫҢ СОҢҒЫ СӘРСЕНБІСІ
– Жібер мені! Жібер!.. Ол өзінің ащы дауысынан шошып оянып кетті. Түннің қай уағы екенін аңғара алмады. Жап-жарық күміс айнадай жарқыраған аппақ айдың ақшулаң сәулесі машинаның алдыңғы терезенінен тура бетіне…
Қойшыбек МҮБАРАК: КӨНЕ ҚҰДА
Биыл ауылдың қырманын күзету кезегі біздің үйге келген. Әкемнің мың ойланып, сан толғануымен өткен жылы үйленген ағам екеуміз күзететін болдық. Қырман алыс емес, ауыл сыртында ғана. Бір шеті ауылға тиіп…
Қойшыбек МҮБАРАК: АЙ ТОЛҒАН ТҮНДЕГІ АҚ ҚЫЗ
Ай толған түндегі ақ қыз Соңғы жұмысқа ауысып келуім, жай қызмет емес. Атағын ат әзер көтерердей бөлім меңгерушісі болуым өмірімді күрт өзгертіп жіберді. Қырыққа таяп қалған қырқылжың бойдаққа ылғи өрімдей…
Қойшыбек МҮБАРАК: АЛДАШЫ
– Аға… Бірдеме деші… не болды сізге?.. Аға! Ағатайым… Қорқып барам… Шырқырай өзімді жұлқылап жатқан қыздың дауысын ап-анық естігеніммен, ешбір жауап қата алар емеспін… Аппақ көйлегінің көлбіреген жеңінен тас қылып…
Қойшыбек МҮБАРАК: АЙ ТҰТЫЛҒАН ТҮН
Неге екенін қайдам, сол жұмысқа зауқым соқпады. Қалжырау ма, әлде басқа ма, таң атқаннан бастап ісім кері кеткен-тін. Әуелі орнымнан тұрып төсектен түсе бере қарала мысықты басып кетіп, балтырымды тырнатып…
Қойшыбек МҮБАРАК: АЙҒАН
Ай астына қарай шұбырған ақ керуен. Ақтылы көш. Көштің соңы жерден енді ғана көтерілген-ді. Аспанға қарай аспақталып шұбап бара жатқан көштің соңына екі аяғымнан жан кеткенше шырқырай жүгіріп келе жатып,…